DÜNYA NE KADAR KÜÇÜK!...

KIRK İKİ YIL SONRA TESADÜFEN KARŞILAŞMA!...

DÜNYA NE KADAR KÜÇÜK.......

"Dağ dağa kavuşmaz, insan insana kavuşur" atasözünü atalarımız boşa söylememiş.

Sevgili Dostlarım, bugün oğlumun karnesini almak için Kalaba İlkokuluna gittik. Karnemizi alıp okulun çıkış merdivenlerinden inmeye başladık.Merdivenlerin yanındaki bayrak direğinin dibindeki bir veli gözlerimin içine bakarak "Şükrü Hocam, merhaba " dedi. 

Bana samimi ve güler yüzle seslenen arkadaşa dikkatlice bakarak elimi uzattım "Merhaba hocam, yalnız ben sizi tanıyamadım" dedim.

"Şükrü Hocam, ben 1975 Artvin Öğretmen Okulu mezunlarından Ibrahim Erol" dedi.

Ben 1976 mezunu idim. Abimiz bizden bir devre önce mezun olmuştu. Hafızamı yokladım. İbrahim hocamızı kırk iki yıl önceki simasını hatırlamaya çalıştım. Bir türlü hatırlayamadım.

"Hocam kusura bakma ben sizi tam çıkaramadım. Siz nereli idiniz?" dedim.

"Şükrü Hocam, ben sizi çok iyi hatırlıyorum. Ben okulda kantine bakıyordum. Tokatlıyım. Sizi faceboktanda takip ediyorum" deyince, tekrar geçmişe döndüm, okulumuzun kantininin  nerede olduğunu ve bu kantini çalıştıran İbrahim abimizi hatırlamaya çalıştım ama nafile.....

Hafıza dolu olduğu için kayıtlar silinmişti.Ya da yaşlanmıştık. Ama İbrahim abi beni çok iyi hatırlıyordu ve bu yüzden beni görür görmez tanımıştı.

"Hocam, okulda iyi top oynuyordum.Belki bu yüzden beni iyi hatırladınız. Okulumuzda kantin nerede idi İbrahim Hocam?" dedim.

"Şükrü Hocam, ikinci katta, biyoloji laboratuvarının yanında idi" dedi. 

Yine geçmişe yolculuk yaptım. İnanın okulumuzda kantin var mıydı yok muydu onu da hatırlayamadım. Çünkü o yıllarda bizlerin kantinde harcayacak çok harçlığımız yoktu. Demek ki  kantine fazla gitmemişim.

İbrahim Hocam, torununun karnesini almak için gelmiş. Oğlum ile torununu tanıştırdım.

İbrahim Hocam ile sohbet ederken karşıdan okul Müdürü Hasan Ertuğrul hocamız geliyordu.

 İbrahim Hocama "Hasan hocamı tanıyor musunuz? Hasan Hocam , Artvin Öğretmen Okulu mezunlarından  bizim dönemden Osman Ertuğrul 'un kardeşi" dedim.

 "Evet tanıyorum. Beraber öğretmenlik yaptık. Ayvalı'da müdür yardımcısı iken tanışmıştık." dedi. 

Hasan hocam yanımıza geldi. Bizi makamına davet etti. Birlikte sohbet ettik.

İbrahim Hocam, kiracı olarak oturduğu ev sahibinin çık demesine kızmış, emekli dilekçesini vermiş, beş altı yıl önce emekli olmuş..

İbrahim hocamın telefonunu aldım. Görüşelim dedim.O da çok memnun oldu.Tam  ayrılırken İbrahim Hocamın yürüyüşü dikkatimi çekti. 

"Hocam bak şimdi sizin şu yürüyüşünüzden hatırladım" dedim. Gülüştük....

Arabamla hocamızı Kuyubaşı'ndaki evine bıraktım. Torunu ile oğlumda arkadaş oldular. Torunu tam arabadan inerken " Dede, İsmail bize gelsin. Oyun oynayalım" dedi. Biz de "Daha sonra " dedik.

İşte dostlar kırk iki yıl sonra tesadüfen İbrahim Erol  abimizle karşılaştım ve çok mutlu oldum. 

Dünya ne kadar küçük değil mi dostlar......