KOMŞULUK VE VATANDAŞLIK GÖREVİNİ YAPTIM!...

Sabah yürüyüş sonrası evimin önündeki sokağa arabamı park edip tam eve gireceğim sırada alt sokakta şiddetli bir ses işittim.

Eve gitmekten vazgeçip gürültünün olduğu yere yöneldim... Sokağı döner dönmez gri renkli bir arabanın yolun ortasında durduğunu, iki bayanın sol tarafta park halindeki bir araca baktıklarını gördüm..

Bayanlar sokağı dönerken süratli girmişler ve sol taraftaki araca çarpmışlardı... Ben tam yanlarına geldiğimde arabalarına hızlıca binip uzaklaştılar. Arkalarından “ Durun. Kaçmayın.” Diye bağırsam da beni duymamazlıktan gelip gaza basıp gittiler... Alel acele telaşla kaçan arabanın plakasını alıp telefonumdaki not defterine plakayı yazdım...

Kapısı çökertilmiş arabanın tam karşısındaki binadan çıkan bir vatandaşa “ Bu arabanın sahibini tanıyor musunuz? İki bayan arabaya çarpıp kaçtılar. Çarpan arabanın plakasını aldım. Haber vereyim “ dedim.

Beyefendi binaya girdi. Ben de kapıda bekledim... Birkaç kere zile bastı.. Kimse çıkmayınca “ Evde yoklar...Bu ev o aracın sahibinin oturduğu yer “ dedi ve gitti. Ben içeri girdim. Zile bu seferde ben birkaç kere bastım. Genç bir kız çocuğu kapının arkasından “ Kimsiniz ?“ dedi ve kapıyı araladı...

İçim rahat değildi. Elbiselerimi giyer giymez tekrar aşağıya indim. Doğru biraz önce arabaları çarpılan evin ziline bastım. Yine aynı kız çocuğu karşıma çıktı...

“Kızım babanıza haber verdiniz mi? Eğer vermedi iseniz ben polise ihbar edeyim “ dedim . “

“Amca teşekkür ederim.. Babama haber verdik geliyor “ dedi kız çocuğu... Ben de kız çocuğuna telefonumu ve evimin adresini verdim...

“ Baban gelirse beni arasın. Ben şahitlik yaparım. “ dedim ve tekrar eve geldim..

On beş dakika geçmemişti telefonunum çaldı. Telefondaki vatandaş arabası çarpılan kişi idi.. Beni aşağıya çağırdı.. Yolun kavşağında sakallı biri duruyordu... Herhalde beni bekleyen şahıs bu dedim ve ona doğru yürüdüm..

“Kardeşim geçmiş olsun.. Arabana çarpan aracın plakasını aldım. Polise ihbar ettin mi? “ dedim...

“ Sağol komşu... Polise haber verdim...” dedi...

Ayaküstü sohbet ettik kazazede ile. Arabasına birlikte baktık; sürücü tarafındaki kapı göçmüş ve arabanın şaşesi yamulmuştu... Hiç üzülmedi.. “Eğer bayanlar, beklese idi hadi geçmiş olsun der gönderirdim “ dedi..

Ben de “ Kardeşim çok sakin görünüyorsunuz... Hatta hiç üzülmüyorsunuz. Herkes sizin gibi değil “ dedim.

Benim gibi sakallı, eli yüzü tertemiz bu insan şu sözleri söyleyince dondum kaldım...

“Nasıl aldıracaksın ?” dediğimde ise  “ tanıdığım var !..”diye cevap verdi..

Araba kendinin değilmiş, emanet almış bir arkadaşından. Mahalle pazarlarından bu araç ile plastik kasa topluyormuş... Şimdi oturduğu evde de kiracı imiş... Kaynanası Alacalı hemşerimmiş.. Kaynanasının soyadı “Uncu” imiş..

Bana çok teşekkür etti... Ben de “ Komşuluk ve vatandaşlık görevimi yaptım. Polis şahit isterse beni çağır “dedim ve yanından ayrıldım..

Bir vatandaşlık görevini yerine getirdiğimden dolayı çok mutlu oldum... Eğer aracın plakasını almasa idim çok üzülürdüm...

Araca çarpıp kaçan bu kapalı iki bayanın en kısa zamanda yakalanmasını arzu ediyorum...