TULUMBA TATLICISI HALİL İBRAHİM AMCA
Şimdiki çocuklar çok şanslı. Okullarının kantininde yok yok. Her şey var. Yeter ki sen paradan haber ver.
Gerçi bu sene kantinlerde çocukların sağlığına zararlı kola ve gazlı içecek, çikolata, kek, gofret, muffin, lolipop ve şeker gibi ürünler satılmayacak.
Bence de bu karar çok yerinde alınmış bir karar. Bakanlığımızı teprik ederim..
Anaokuluna giden Oğlum İsmail Bora henüz paradan anlamadığından ihtiyaçlarını biz görüyoruz.
Bazen annesi eline bozuk para verip kantinden suyu ve meyve suyunu ona aldırıyormuş. Kendisi de arkasından takip ediyormuş.
Buna çok memnun oluyormuş oğlum.
İlkokulu okuduğumuz yıllarda ise şimdiki okullardaki gibi bizlerin bir kantini yoktu.
Kantin yerine okul kapısının girişininde ahşaptan yapılı, derme çatma küçük çatıları olan üç tekerlekli veya dört tekerlikli küçük arabalar arzı endam ederdi…
Bu arabalarda satılan çok çeşit de yoktu;yaz mevsimlerinde dondurma, gazoz; her mevsimde ise simit, tatlı maya, kurabiye ve bizlerin tadına doyamadığı tulumba tatlısı ve bir de koz helvası vardı arabaların içinde….
O güzelim kurabiyeleri, çıtır çıtır halka simitleri hatta beyaz ve kırmızı görünümlü simitleri, tatlı mayaları satan Fırıncı Kara Mehmet amca ile koz helvasını, tulumba tatlısını çok mükemmel yapan ve yazında dondurma satan Halil İbrahim Usta idi.
Bizlerin çocukluğunda cipsler, mipsler, kolalar, rengarenk şekerler, çikolatalar, kekler, meyva suları, gedeolu mısırlar, pastalar, börekler, poaçalar yoktu.
Dondurma, gazoz, simit, kurabiye, tulumba tatlısı, koz helvası bizlerin ilkokulu bitirene kadar harçlığımızla aldığımız en önemli gıda maddelerimizdi.
Biz bunları gördük, bunları aldık, bunları tattık, bunlarla büyüdük.
Çoğu günlerde alamadık, yiyemedik, kenarda boynu bükük bükük seyrettik. Asla ve asla niye yiyemedik diyede babalarımıza hiç sitem etmedik, isyan da etmedik.
Çünkü haftada mı ayda mı olurdu; babalarmız bize bir yirmi beş kuruş harçlık verirdi. Bu yirmi beş kuruşu almak için de kırk takla dombalak aşardık.
Dombalak aşmayı tabiki şimdiki nesil bilmeyebilir.
Biz çok dombalaklar aştık …
Babalarımızdan kopardığımız yirmi beş kuruşlada, yanımızdaki arkadaşa on kuruşluk küçük tulumba tatlısını ona, onbeş kuruşluk biraz büyük tulumba tatlıyı da kendimize alırdık. Bu arkadaşta bir dahaki seferde onbeş kuruşluk tulumba tatlısını kendisine alırdı, on kuruşluk küçük tulumba tatlısını da bize ikam ederdi…
Böylece arkadaşlık hukuku içinde adaleti sağlamış oluyorduk aramızda…
Ne güzel günlerdi o günler heyyyyy…
Tekrar o günleri yaşamak için neleri vermezdim….
Tulumbacı Halil İbrahim amca çok sevimli, cana yakın güleç bir insandı. Yüzündeki tebessümle binbir emekle yaptığı çok nefis tulumba tatlılarını ve koz helvalarını bizlere satardı. Bizler de büyük bir zevkle yerdik..Her yedikten sonra tadı damağımızda kalırdı…
Dört veya beşinci sınıfa geçtiğimizde Halil İbrahim amca ile sanki kırk yıllık arkadaş olmuştuk. Tanımadığı hiç bir öğrenci yoktu…Benimle de arası çok iyi idi.
Halil İbrahim amcanın evi Çorum yolu üzerinde Muhacir Mahallesinde idi. Genelde bu mahallede Bulgaristan’dan göçmüş muhacirler ve Tatarlar otururdu. Halil amcada muhacir göçmenlerdendi ve Tatarcayı gayet güzel biliyordu.
Ben tulumba tatlısı alacağımda tatarca “Balaban (büyük) balaban soylarından koy ve maylı (yağlı yani şerbetli) maylı bolsun” derdim. Fırsat buldukça çat pat tatarca sohbet ederdim kendisiyle.
Sağolsun beni kırmazdı Halil İbrahim Amca. Hemen tulumba tatlıları içinden büyük olanı tulumba tatlısını seçer ve güzelce de şerbete iyice bandırdıktan sonra elindeki çatalla bana uzatır “Balaban balaban ve maylı maylı” derdi.
Bir gün kendisine “Halil Amca bu tulumba tatlısını nereden öğrendin?”dediğimde “Bulgaristan’da öğrendim” demişti.
Halil amca uzun yıllar Dumlıpınar İlkokunun önünde tulumba tatlısını, koz helvasını ve dondurmasını sattı. Daha sonra ilçemizin merkez camisi yanında küçük bir dükkan açtı. Tulumba tatlısını koz helvasını ev dondurmasını buradan satmaya başladı.Son yıllarda koz helvasını yapıp satmıyordu… Herhalde rağbet yoktu yada koz helvanın yapılışı zordu veya maliyeti fazla idi…
Halil İbrahim Amca geçen yıllarda Hakkın Rahmetine kavuştu. Aynı lezzete ve tatta tulumba tatlılarını şimdi aynı mekanda oğlu devam ettiriyor.
Bu vesile ile Tulumbacı Halil İbrahim amcayı rahmetle anıyor, Mekanı Cennet olsun diyorum.
16 Eylül 2016 16 : 00 
BUGÜN
