SINDIRGI’DA AL YAZMALI KIZIM KALDI

SINDIRGI’DA AL YAZMALI KIZIM KALDI!

Sındırgı, sındırdın; kırdın, belimden,

Son Kızım Burcu’yu aldın elimden,

Anacığını kopardın gonca gülünden,

Baba yüreği buna; dayanır mı dostlar?

Uzak diyarlarda göçmen kuşlar öter.

Kızım Burcu Sındırgı’da bizi  bekler,

Anası, ablası oturmuş gözyaşı döker.

Gardaş yüreği buna; dayanır mı dostlar?

Kızım Burcu  gelin gitti Sındırgı’ya;

Gelinlik çok güzel yakışmış yavruya.

Ne zaman gelir bilemeyiz Ankara’ya.

Ana yüreği buna; dayanır mı dostlar?

İki kızım Ankara’da Burcu’m Sındırgı’da.

Bölündük, dağıldık; hepimiz sağda solda.

Tek tesellimiz oğulcuk  İsmail yanımızda.

Baba yüreği buna ; dayanır mı dostlar?

Sındırgı yollarında al yazmalı kızım kaldı. 

Burcu burcu kokan yavrumu eller aldı.

Ablası Elif Bilge benden haber saldı.

Abla yüreği buna; dayanır mı dostlar?

Şükrü ‘m üzülme; hasretlik yakında biter, 

Acıyla yuğrulan yüreklerde güller biter.

Bakmışsın ki Burcu’n elinde torunla biter.

İşte bu muştuya; yürek dayanır dostlar!...

Şükrü Bilgili, 

Balıkesir/Sındırgı, 27.7.2020

Bu şiir başta kızım Burcu Bilgili’ye ve tüm kız babalarına armağan olsun.