1-KIZ İSTEME
Cığınlarda (toplantılarda), düğünlerde, bayramlarda, hasır dokumalarda, bulgur çekmelerde, hıdrellez eğlencelerinde genç kızlar ile genç erkekler birbirlerini beğenirler. Genelde bir birlerini seven bu gençler bu sevgilerini evlilikle noktalarlar. Genç delikanlı evlenmek istediği kızı annesine veya bacısına söyler. Bacısı da annesine , annesi de akayına (eşine) durumu münasip bir dille iletir. Aile iyice düşünüp sonunda dünürlük yapmaya karar verirler.
2-DÜNÜRLÜK
Dünürlük yapılacağı akşam kızı bir yakını evine götürür. Oğlan babası “Allahın emriyle, peygamberimizin kavliyele kızını oğluma istiyorum” der. Her iki taraf münasip görmüşse o akşam söz kesilir. Başlık kesilir. Başlık eskiden söz kesildikten sonra belirli bir fiyat üzerinde konuşulan para bir mendil içinde oğlan babası tarafından kız babasına sözün kesildiği akşam teslim edilirdi. Buna “başlığa yattı” derler. Kız babası da aldığı bu para ile kızın ihtiyacı olan ceyizi düzer.
3-NİŞAN
Alaca’dan nişanlık ve kız tarafına elbiseler alınır. Bu elbiseler oğlan evinde bir hafta durur.Akrabalar nişan elbiselerini görmeye gelirler. Gelen akrabalara alınan bohçalar açılır, nişanlıklar gösterilir; “şu ayakkabısı, şu elbisesi, şu anasına, şu babasına, şu kardeşine” diye söylerler. Gelen akrabalar getirdikleri hediyeleri (çorap, elbiselik, para, vb.) açılan bohçanın içine koyarlar. Bir hafta sonra nişan kız evinde başlar. Gelecek misafirler için akşam yemeği hazırlanır.
Akşam oğlan evinden “nişan bohçası” gelir. Bohça yemek yenilen yere erkekler tarafından bir köşeye konur. Akşam yemeği yendikten sonra bohça ortaya konur, orada bulunan topluluk hoca ile birlikte dua eder.
Duadan sonra bohça kadınların bulunduğu yere getirilir. Burada toplanmış kadınların huzurunda bohça açılır, bohçanın içindeki alınan eşyalar, birer birer gösterilir. Kız evine gelenlerde bohçayı görünce “Hayırlı olsun” derler. ” Darısı senin oğluna, senin kızına” diye birbirlerine söylerler.
Nişanı olan kız nişan yapılacak akşamı kendi evinde bulunmaz. Bir akrabasının özellikle bir genç kızı olan eve götürülür. Kız gittiği evde, bohça evlerine geldiğinde “Akaylar (erkekler) bohşanı (bohçayı) üyünüzge (evinize)aketeler (götürüyorlar)” dediklerinde, kız orada bulunan kız arkadaşları ile başlar ağlamaya…
Kız tarafı bohçada olan yollukları akrabalarına dağıtırlar. Elbiseliklerden kıza elbise dikerler. Bu elbiseler dikilirken oğlan tarafı gelmeden “makas“ vurmazlar. Cuma günü oğlan ve kız tarafı bir araya gelir.Elbise biçerler, artan kumaşı orada bulunan herkese birer parça kesip verirler. “satuv biçtik“ derler. Bu parçaları alanlar, yastık, bohça veya namazlık yaparak birbirlerine dikerler ve hatıra olarak saklarlardı. Uladıkları her namazlıkta, bohçada, yastıkta, evlenenleri daha sonra gördüklerinde, eliyle parçaları göstererek “şu senin nişanlığında alınan parça “ derler.
Eskiden köyün gelinliklerini Perdevis (Firdevs) hala el makinası ile dikerdi. Bir gelinliğe 4 metre kumaş giderse, genelde beş metre alınırdı. Bir metresi dikişten sonra bölüşülür, yukarıda anlatıldığı gibi namazlığa bohçaya, yastıklara eklenirdi.
4-BAYRAMLIK
Bayramdan bir günce yani arife günü kıza bayramlık için elbise alınır.Arife günü elbiselik, kına, kahve şeker, çay götürülür gelin kıza verilir. Buna “bayramlık“ denir. Akrabaları iki gün kız evini ziyaret ederek “bayramlık“ gelmiş diye, gelin kıza bayramlık olarak alınan eşyaları gelir görürler..
5-HIDRELLEZDE GELİN KIZ ÇIKARMA
Hıdırellez günü gelmeden önce elbiselik, ayakkabı, çorap alınır gelin kıza. Akşamdan “Gelin kömeşi (çöreği)“ hazırlanır. Hıdrellezden önceki akşam bunlar, görümce veya kaynı tarafından bir bohça içinde kız evine getirilir. Akşamdan, gelin kızın kınasını yakarlar. Sabahleyinde harman yerine gelin kız hıdrellez için çıkarılır.
6-SATUV GÖRME :Düğünden önce yapılan alış veriş
Toylar genelde eskiden kışa doğru, işler bitince ve çifçinin cebi de biraz para görünce yapılırdı. Alaca’ya “satuv görmeye“(gelin kıza alış veriş yapmaya) giderler. Bu satuva oğlan evinden erkekler ve bayanlar, kız evinden bayanlar ve erkekler belli sayıda, genelde en yakın akrabası olan emmisi, dayısı, teyzesi giderdi. Bir magazaya girerler.
Oğlan evi gelinliği alır. Gelinlik renkli olur. Duvak al renkli olur. Beyaz olmaz. Duvak alınırken de şu mani okunur:
“Hüseyin ovada hüseyin gazi
İmadda severler gelini kızı
Alacada olur güzelin hası
Yeşil olur camilerin direği
Aldan olur gelinlerin duvağı“
Gelinin ikinci elbisesini oğlan amcası, ayakkabısını görümcesi, kazağını bir başka akrabası alır. Satuva gelen oğlan akrabaları magazadan gelinin her bir ihtiyacını alır. Bir bohçaya alınanlar çıkılanır. Başka hediyeler de alınılır.
Kız ile oğlan da satuva gelir. Büyükler satuv görürken Gelin-Damatta “izinname-evlilik“ için resim çekinirler. Evlilik muamelesini başlatırlar. At arabası ile köye dönülür ve oğlan evine satuv getirlir. Bu satuvda alınanlar oğlan evinde sergilenir. Bir hafta akrabaları ziyaret eder. Gelenlerde bu bohçaya “Hayırlı olsun“ der. Hediyelerini koyarlar.
Bir hafta sonra “Kız evine satuv getireceğiz“ diye haber gönderilir.
Kız evi akşam yemek hazırlar. Oğlan ve kız evleri akrabalarına haber verirler.Akşam satuv kız evine götürülür. Yemek yenir. Kahve ve çay içilir. Sohbet edilir.
Bir haftada kız evinde satuvda alınanlar sergilenir;gelenlere gösterilir. Bir hafta sonra cuma günü kadınlar toplanır. Terzilerden herbiri gelinin bir şeyini dikmek için evine götürür. Orada bulunan akrabaları da yastık dikme işini üstlenirler. Terziler akrabalarının dikecekleri yastıklık kumaşları biçerler. Dikeceklere dağıtırlar. Akrabaları adete yarışırlar;“ Yastığı ben ulayım“ diye koltuğuna bir yastık kumaşı alır evine götürür. En az on tane yastık dikilir.Gelinlik bittikten sonra düğüne başlanırdı.
