SINDIRGI’DA AL YAZMALI KIZIM KALDI!
Sındırgı, sındırdın; kırdın, belimden,
Son Kızım Burcu’yu aldın elimden,
Anacığını kopardın gonca gülünden,
Baba yüreği buna; dayanır mı dostlar?
Uzak diyarlarda göçmen kuşlar öter.
Kızım Burcu Sındırgı’da bizi bekler,
Anası, ablası oturmuş gözyaşı döker.
Gardaş yüreği buna; dayanır mı dostlar?
Kızım Burcu gelin gitti Sındırgı’ya;
Gelinlik çok güzel yakışmış yavruya.
Ne zaman gelir bilemeyiz Ankara’ya.
Ana yüreği buna; dayanır mı dostlar?
İki kızım Ankara’da Burcu’m Sındırgı’da.
Bölündük, dağıldık; hepimiz sağda solda.
Tek tesellimiz oğulcuk İsmail yanımızda.
Baba yüreği buna ; dayanır mı dostlar?
Sındırgı yollarında al yazmalı kızım kaldı.
Burcu burcu kokan yavrumu eller aldı.
Ablası Elif Bilge benden haber saldı.
Abla yüreği buna; dayanır mı dostlar?
Şükrü ‘m üzülme; hasretlik yakında biter,
Acıyla yuğrulan yüreklerde güller biter.
Bakmışsın ki Burcu’n elinde torunla biter.
İşte bu muştuya; yürek dayanır dostlar!...
Şükrü Bilgili,
Balıkesir/Sındırgı, 27.7.2020
Bu şiir başta kızım Burcu Bilgili’ye ve tüm kız babalarına armağan olsun.
17 Agustos 2020 21 : 00 
BUGÜN
