ALACA’MIZIN GÜLLERİ ÇAKI GİBİ ASKER OLDU!...

ALACAMIZIN GÜLLERI ÇAKI GİBİ ASKER OLDULAR 

Alaca ilçemizin güllerini asker üniformalı elbiseleri ile görünce yıllar önce yazdığım bir yazımı hatırladım. 

Hatırladığım kadarıyla ortaokul yıllarında bizlere “Yurttaşlık” diye bir ders okutulurdu. Yeni müfredatta herhalde bu dersin yerine “Vatandaşlık” diye bir ders var. 

Bu Yurttaşlık dersinde, bizlerin iyi bir vatandaş olması için gerekli bilgiler öğretilirdi. Yine aklımda kaldığı kadar; bu ders kitabında bir milleti ayakta tutan değerlerden bahsedilirdi; vatan birliği, bayrak birliği, dil birliği, tarih birliği, ülkü birliği, v.b... 

Bir de yurttaşın vatandaş olarak yapması gereken borçları sıralanırdı; askerlik borcu, vergi borcu, rey (oy kullanma) borcu, vatan savunması söz konusu olduğun da verilebilecek en son bir can borcu.   

Hem bedenen hem de ruhen sağlıklı her TÜRK vatandaşı; bu güzel vatanımızın temiz havasını teneffüs ediyorsa; bu ülkenin topraklarında yetişen bin bir çeşit meyvesini, sebzesini, ekmeğini midesine indiriyorsa, dünyanın en güzel tabiat manzarası ile nakış nakış işlenmiş dağlarını, ovalarını, çaylarını, denizlerini, ırmaklarını seyrediyorsa; kısacası Cennet Vatan Türkiye’mizin her türlü nimetlerinden faydalanıyorsa, yeri ve zamanı geldiğinde bir vatandaş olarak “Yurttaşlık Borçları”nı ödemek zorunda. 

Her ne kadar, askerlik görevinin kutsal bir vazife olduğunu idrak edemeyen ve askere gitmemek için sahte sağlık raporu alan tabansızların; “vergilendirilmiş kazanç kutsaldır” duygusunu içinde taşımayan ve vergi borcunu tam ödemeyen vergi yüzsüzlerin; “oy kullanmak bir namus borcudur” şuuruna sahip olmayan ve sandık başına gitmeyerek oy kullanmayan ve oy kullanmadığı gibi her yerde yönetenleri eleştiren aymazların; bir vatan savunması söz konusu olduğunda da canını esirgeyen ve vatan savunmasından kaçan korkak soysuzların, sayısının çok olmamasına rağmen, Türk Milleti’nin büyük bir kesimi “Vatandaşlık Borçları”nı seve seve yapmaktadır. 

Bu da gurur verici bir tablodur.

“Acaba” diyorum, bedenen ve ruhen sağlıklı insanlarımız vatandaşlık görevlerini yerine getirirken, ülkemizde yaklaşık olarak on iki buçuk milyon sayıda olduğu belirtilen engelli-özürlü (bedensel, zihinsel, görme ve işitme engelli) vatandaşlarımız, “Yurttaşlık Borçları”nı yeterince yerine getirebiliyorlar mı? 

Bu soruma üzülerek “evet” demeyi çok isterdim. Maalesef engelli vatandaşlarımız bu kutsal duyguların bazılarından mahrum kalmaktadırlar. 

Engelli-Özürlü insanlarımız askerlik borcundan muaftırlar; ama Türk Silahlı Kuvvetleri hemen hemen her sene bu güzel duyguyu tatmak isteyen bazı engelli insanlarımızı askere alıyor, asker elbisesi giydiriyor,  diğer sağlıklı insanların askerlik yaptıkları eğitim alanında eğitime tabi tutuyor, askerî karavanadan onlara kuru fasulye, bulgur pilavı ve hoşaf ikram ediyor; azda olsa içlerinde bir uhde olarak kalmış askerlik duygusunu engelli insanlarımıza yaşatmaya çalışıyor. 

Bu güzel uygulama ile gerçekten toplum dışına itilmiş engelli insanlarımıza büyük bir güven kazandırılmakta ve engelli insanlarımızın da bu ülkenin bir vatandaşı olduğu hatırlatılmaktadır. Engelli yurttaşlarımız da bu görevi yapmakta büyük bir haz duymaktadırlar. 

Türk Silahlı Kuvvetlerimizin bu güzel uygulamasını çok yerinde bir hizmet olarak görüyorum ve bu güzel hizmetin de devamını diliyorum.      

Engelli vatandaşlarımızın vatandaşlık vazifelerinden vergi borçlarını ve vatan savunması gerektiğinde canlarını seve seve vereceklerini yirmi iki yıldır engelli insanlarla haşır neşir olan ve engelli bir kıza sahip bir baba olarak çok iyi biliyorum. 

Çanakkale Savaşı’nda, Kurtuluş Savaşı’nda kolu, bacağı kopan, bir gözü kör olan, vücudunda sayısız mermi olduğu halde tekrar cepheye koşa koşa giden binlerce engelli Türk Mehmetçiği’nin nice destanlar yazdığını hatırlatmama gerek var mı?..........

Not:"Bedensel engelli kızımın ilk oyu" yazımdan bir bölüm.

.....